Een tijdje geleden was ik echt vaak ziek. Elke maand wel 2 week. Ik liep in het ziekenhuis en ze konden helemaal niks vinden. Nu weet ik wel waar het van komt. Stress..
Het begin.
Ik ben altijd al een perfectionist en een stresskip geweest. Ik raak snel nerveus en gestrest. Ook word ik snel bang en heb ik een beetje last van paniekaanvallen soms. Dit is heel lastig, maar goed. Toen ik de eerste keer naar de middelbare school ging was ik heel zenuwachtig. Dit is best wel logisch, aangezien zowat iedereen dat wel heeft. Helaas ging het bij mij niet over naar een paar dagen, ondanks de leuke klas. Ik mocht bijna iedereen wel, dus daar lag het niet aan. Heel raar. De tweede week was ik ziek, geen goeie start dus. Ik moest alles weer in halen, SO's, proefwerken enzovoort. Dat waren best veel, aangezien ik havo/vwo niveau deed. Ik streste heel veel en eigenlijk wou ik al naar TL. Dat kwam omdat mijn beste vriendin erin zit, en nog meer mensen die ik echt mag. Maar goed, iedereen zei: Je kan dit wel aan. Helaas bleek dit niet zo...
Drie maanden later.
Drie maanden later was ik elke maand 2 weken ziek. Ik ging ermee naar de huisarts, die niks kon vinden. Toen werd ik doorgestuurd naar de kinderarts en ook die kon niets vinden. Toen moest ik dus testen doen. Ik werd onderzocht, en moest iets van 4 keer bloedprikken. Geen pretje dus, want ik moest ook voor ziekenhuis bezoeken van school verlopen. Dat betekende dus meer inhalen.
Dat kon gewoon niet doorgaan.
Op een avond kwam het er in eens allemaal uit. Ik moest en zou naar TL. Havo/Vwo kon ik niet aan.. ik had te veel huiswerk waardoor ik geen tijd meer over had en dan moest ik ook nog mega veel toetsen halen waar ik op het einde gewoon dikke onvoldoendes voor had. Nee, dit kon zo niet langer. Ik vertelde dit aan mijn ouders en de volgende dag hadden we een afspraak met mijn mentor. Die vond het jammer, maar beter aangezien ik langzamerhand eigenlijk gewoon depressief werd. Ik was namelijk niet enthousiast meer en deed niks anders dan computeren en ruzie maken. De onder-directrice kwam erbij en ook die vond het beter voor mij. Het werd meteen geregeld en die maandag kon ik meteen bij TL in.
Nu.
Nu gaat alles goed. Ik ben wel ziek geweest, maar toen had ik echt griep. Het is nu dus eindelijk over en ik ben nu ook veel vrolijker geworden, ook bij vriendinnen ben ik heel erg veranderd. Wat ook nog mooi is: ik heb meer zelfvertrouwen gekregen. Als iemand eerder iets deed kwam ik niet verder dan een simpele, zwakke, hou op. Nu ben ik veel brutaler (niet te brutaal natuurlijk) en zeg ik eerder iets van: hou je ***. Ik ben dus veel zekerder.
Hoe ik het vond om dit te schrijven.
Ik vond het best wel eng om dit te schrijven, maar ik had het jullie belooft. Als ik iemand ergens mee kan helpen dan wil ik dat zo, zo graag! Daarom schreef ik dit want misschien kan ik iemand ergens mee helpen. Ook voel ik me opgelucht, want ik heb het gewoon opgeschreven en nu weten jullie wat er gebeurt is. Mocht je iets aan mijn kwijt willen dan kan je altijd mailen naar: daphsblog@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten